Premisse
Door het maken van een slinger van geluk, maak je niet alleen jezelf maar ook anderen gelukkig.
Synopsis
Een tijdje geleden voerde ik een gesprek met een vriendin van mij. Wij kwamen samen tot de conclusie dat wij plezier haalden uit het helpen van andere mensen. Dit zette mij toen erg aan het denken, want hoe komt dit? Door onderzoek te doen kwam ik er achter dat er daadwerkelijk wetenschappelijk bewezen is dat je gelukkiger wordt door anderen te helpen, wat mij fascineerde. Volgens Aristoteles is het grootste streven van de mens om gelukkig te worden. Het leek mij heel interessant om te kijken op welke manier ik mensen hier het beste een handje mee kan helpen. Ook heb ik altijd al interesse gehad voor maatschappelijke campagnes. Door het over het onderwerp ‘geluk’ te doen, heb ik echt het gevoel dat ik met iets ‘goeds’ bezig ben. Maak ik mijzelf ook weer wat gelukkiger!
context, scope, definitie
Ik wil een oproep aan alle mensen in Nederland doen, om in actie te komen om iets goeds te doen voor een ander en tegelijkertijd ook voor jezelf. Maar hoe kan ik ervoor zorgen dat mensen de stap nemen om elkaar en zichzelf te gaan helpen? En wat voor mogelijkheden zijn er?
Tijdens mijn eerste onderzoek naar ‘geluk’, kwam ik erachter dat dopamine wordt aangemaakt wanneer je dingen doet die volgens de hersenen moet worden beloond (Widmaier, Raf, Stang, 2018). Het ‘geluk’ is in dit onderzoek dus gefocust op het gelukkige gevoel dat mensen krijgen bij het helpen van anderen. Ik heb het dus niet over het geluk dat je krijgt door bijvoorbeeld een klaviertje vier en een hoefijzer. Ik ben gaan kijken op welke manier ik mijn boodschap het best kan overbrengen.
Om mijn boodschap zo goed mogelijk over te brengen, ga ik een vernieuwd gelukspoppetje creëren: Epi, begin een slinger van geluk. Epi is een gelukspoppetje dat mensen kunnen kopen in een cadeauwinkel. I.p.v. dat mensen hopen dat het poppetje geluk zal brengen, brengen mensen zelf het geluk in het poppetje met zich mee.
Most relevant knowledge
Rachel van de pol voerde 365 dagen lang elke dag een kleine heldendaad uit, waar ze vervolgens een blog van maakte (Pol, z.d.). Uit het interview op whocares is gebleken dat zij hier mee begonnen is toen ze merkte dat één verandering in haar leven het gedrag van twintig mensen beïnvloedde (Whocares). Dit inspireerde mij, want als één ding zoveel mensen kan beïnvloeden, hoef je dus ook niet per se heel groot te denken. Dit komt ook terug in het idee van de animatie van het ei (zie proces).
In het begin van mijn onderzoek ben ik veel weg met een knipoog ingegaan op de ethische kwestie die ik aan mijn onderwerp koppelde. “Is een goede daad nog wel goed als je het uit eigenbelang doet?” Dit deed ik door middel van slogans zoals: wees eens lekker egoïstisch en help een ander. Dit heb ik in mijn uiteindelijke uiting minder concreet meegenomen. Ik kreeg namelijk de feedback van twee experts, dat dit misschien weerstand kan oproepen. Mensen willen goede daden zien als iets dat ze voor een ander doen.
Volgens Rutger Bregman is menselijk gedrag besmettelijk. Als we elkaar willen inspireren moeten we het laten zien. Economische gedragsonderzoeken concluderen dat goed gedrag mensen aansteekt. Wanneer er extra aardig tegen je wordt gedaan, neem jij dit over in je gedrag. Op deze manier kan de campagne zich snel verspreiden (“HaagschCollege.nl – College: Waarom De Meeste Mensen Deugen – Rutger Bregman, Rutger Bregman”, 2020).
De feedback van mijn leerteam, docenten en anderen, hebben mij door het proces heen geholpen. Door feedback van hen heb ik bepaalde keuzes genomen en heb ik mijzelf uitgedaagd tijdens het proces. Zo kwam ik er bijvoorbeeld achter dat een uiting in de vorm van animatie niet zou gaan werken om mijn doel te realiseren. Ook kwam ik erachter dat interactie een goede manier is om mensen te inspireren en activeren. Zo leerde ik van Peter Zeehandelaar dat het lastig is om gewoontes te doorbreken. Het probleem is het systeem dat je gebruikt (Clear, 2019). Het maakt het voor mensen makkelijker om eerst wat te doen en het te ervaren, zoals bij Epi.
Aanpak en middelen
Mijn onderwerp had ik al snel gekozen en daar deskresearch over gedaan. Ik ben daarom ook al vrij snel veel verschillende experimenten gaan maken. Hier merkte ik dat iets tastbaars maken je veel meer inzichten geeft over je idee. Ik zag hierdoor al snel na sommige experimenten dat het niet zo goed zou werken. Ook de feedback die ik hier vervolgens op kreeg, wees daar op.
Door samen met een kritische blik naar mijn experimenten te kijken, heb ik dingen af laten vallen en juist bepaalde dingen meegenomen naar mijn uiteindelijke uiting. Nadat ik gekozen had in welke uiting ik mij meer wilde verdiepen, heb ik aan twee experts om feedback gevraagd. Peter van Vendeloo, de oprichter van WeThePeople, en copywriter Peter Zeehandelaar.
Mijn verwachtingen
Ik verwacht dat mijn uiting mensen gaat inspireren. Dat ze in plaats van een boekenbon een keer een Epi aan elkaar cadeau doen. Ik hoop vervolgens dat mensen ervaren hoe fijn het kan zijn en zien hoe kleine moeite het eigenlijk is, om af en toe wat voor elkaar te doen. Ook hoop ik dat de Epi’s worden doorgegeven en dat mensen als het ware een ‘slinger van geluk’ maken.
PROCES
In de eerste weken kwam ik op het idee om een interactieve uiting te maken die mensen letterlijk laat zien dat het dopamine level omhoog gaat als je iemand helpt, waardoor je geluksmeter vervolgens stijgt. Het experiment heet: #HandjeHelpen? Ook heb ik geprobeerd om andere slogans te bedenken. Hierbij heb ik geprobeerd om de feedback van Juri, om extreme uitspraken te maken, mee te nemen. Dit zie je vooral terug in de slogan: Doe iets voor een ander zoals een echte Nederlander. Hiermee wilde ik vooral inspelen op het egoïsme. Na het bedenken van deze slogans kwam ik op het idee om folders te maken. Dit sluit aan bij de slogan ‘kweek je geluk’. Het zijn 3 verschillende folders die mensen kunnen meenemen om aan een ander te geven. Op deze manier kweken ze hun eigen geluk en dat van degene waarvoor ze een goede daad doen. Hiernaast heb ik ook gekeken naar een spelvorm om mensen bewust te maken, het happertje.
(Happertje)
[aesop_image img=”https://cmdstudio.nl/studio-sem-08a-20/wp-content/uploads/sites/8/2020/10/flyer-1.pdf” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”Folder 1″ captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
[aesop_image img=”https://cmdstudio.nl/studio-sem-08a-20/wp-content/uploads/sites/8/2020/10/flyer-2.pdf” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”Folder 2″ captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
[aesop_image img=”https://cmdstudio.nl/studio-sem-08a-20/wp-content/uploads/sites/8/2020/10/flyer-3.pdf” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”Folder 3″ captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Vervolgens hoorde ik het verhaal van hoe één ei 50 levens beïnvloedde. Dit verhaal inspireerde mij vooral door de grote impact van één kleine daad. Doordat die arts iets kleins voor een ander had gedaan, beïnvloedde hij veel meer mensen. Omdat gedrag besmettelijk is volgens Rutger Bregman, hebben veel mensen dit ‘goede gedrag’ waarschijnlijk overgenomen. Het goede gedrag heeft zich als het ware verspreid als een olievlek. Mijn eerste idee was om dit verhaal verder te vertellen door middel van een whiteboard animation. Hiermee was mijn doel om nog meer mensen te inspireren. Hiervoor heb ik geoefend om met Adobe Animate te werken. Ook had ik het idee om het verhaal van het ei te vertellen door middel van een strip op een openbare vloer af te drukken.
Experimenteren met Animate:
Ik kreeg als feedback om hier een moving storyboard van te maken. Dit heb ik vervolgens gedaan. Na het maken van de storyboard kwam ik er al snel achter dat deze uiting mijn boodschap niet goed overbracht.
Later kreeg ik de feedback om de verspreiding van het goede gedrag, als een olievlek, minder concreet te laten zien. Ik werd hier uitgedaagd om wat abstracter te denken.
Inspiratie
Na het maken van deze abstracte filmpjes kwam ik erachter, mede door feedback, dat het abstracte niet goed werkte om mijn verhaal over te brengen.
Tijdens de workshop ‘rapid prototyping’ van Juri moesten we in een paar minuten dingen gaan creëren met alleen wat plakband, papier en één ander random voorwerp. Toen we de opdracht kregen om iets te maken voor je eigen onderwerp, maakte ik een klein poppetje die als voorbeeld van de campagne stond. Toen ik het poppetje voor de camera hield, maakte Juri de opmerking: “Je kan het zo als een gelukspoppetje in de winkel verkopen.”, wat mij op een idee bracht.
Normaal kopen mensen een gelukspoppetje met de hoop dat het geluk zal gaan brengen. Waardoor ik vervolgens dacht: wat nou als je zelf het geluk in het poppetje kan brengen? Het gelukspoppetje kan opengedraaid worden. In het poppetje zit een kokertje waar een briefje in zit. Op dit briefje zou je bijvoorbeeld kunnen schrijven: Zal ik een keertje voor je komen koken? Wanneer je dit poppetje bijvoorbeeld aan je buurvrouw geeft, maak je haar gelukkig en tegelijkertijd ook jezelf. Op deze manier breng je zelf het geluk in het poppetje mee.
Dit poppetje wilde ik graag combineren met film om te visualiseren dat het goede gedrag zich verspreid, waardoor steeds meer mensen goede daden verrichten.
Als feedback kreeg ik hier op, dat het misschien interessant was om te kijken hoe je het verspreiden van de olievlek echt kan meemaken. Dat je het echt om je heen ervaart.
Hoe meer mensen er voor het VR scherm staan, hoe meer filmpjes er op het scherm worden afgespeeld.
Ook heb ik feedback gekregen van twee experts: Peter van Vendeloo, de oprichter van WeThePeople en copywriter Peter Zeehandelaar. De belangrijkste feedback die ik heb gekregen ging onder andere over de ethische kwestie die ik aan de uiting wilde koppelen. Ik kreeg van beide experts de feedback om het niet te concreet mee te nemen, omdat het misschien weerstand kan oproepen. Ook heb ik tips gekregen over de branding van mijn product.
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om net zoals Peter van Venderloo zei, er een cadeautje van te maken dat mensen in een cadeauwinkel kunnen kopen. Het filmpje gaat ook meer gericht worden om het doorgeven (slinger) dan op het besmetten (olievlek).
Nu ik een besluit had gemaakt over de definitieve uiting, moest dit natuurlijk nog uitgewerkt worden. Zo heb ik gekeken naar het kleurgebruik, de naam en de gezichtsuitdrukking van het poppetje en hier feedback op gevraagd. Ook heb ik getest of het doorgeven van het poppetje werkt. Ik heb het in mijn kring doorgegeven en kreeg hier veel positieve feedback op.
(Inspiratie)
De naam Epi is tot stand gekomen tijdens een feedback moment met de docenten. Ik wilde graag een naam die een verband heeft met geluk. Mijn eerste idee was de naam: Hedo. Deze naam komt van het hedonisme. Omdat hedonisten ook bekend staan om het streven naar geluk ten koste van anderen, was dit niet ideaal. Toen ik dit vertelde kwam Caro met het Epicurisme. Dit bracht mij op het idee van Epi. Ik had ook eerder de naam ‘Felix’ bedacht, latijns voor gelukkig. Dit deed mij en anderen echter te veel aan kattenvoer denken.
Omdat ik mij focus op ‘een slinger van geluk’, leek het mij interessant om dit ook terug te laten komen in de video. Het poppetje wordt steeds doorgegeven en door middel van de armen, die steeds naar elkaar toereiken, wil ik dit slinger effect creëren.
(Storyboard video)
Ik heb ook een expert benaderd, afgestudeerd aan de filmacademie, die mij nog tips en feedback gaat geven voor het maken van mijn video.
Conclusie en evaluatie
Kortom, ik ga een vernieuwd gelukspoppetje maken, dat geluk met zich meebrengt en verspreid. Wat wil ik opleveren bij de schouw? Bij de schouw wil ik een fysiek Epi poppetje opleveren en de branding daaromheen. Het filmpje waarin de Epi (en het idee eromheen) wordt geïntroduceerd en de verpakking van het poppetje, vallen onder de branding.
Ik kijk met een goed gevoel terug op mijn proces. Ik wist al vrij snel welke kant ik op wilde, waardoor ik al snel dingen kon gaan maken. De feedback vond ik niet altijd even makkelijk, omdat ik soms bepaalde ideeën los moet laten of juist meer op mijn bordje geschoven kreeg. Hier merkte ik dat ik het lastig vond om vervolgens de keuze te maken wat ik mee wilde nemen en wat niet. Door alle feedback toch uit te proberen en tastbaar te maken, kon ik makkelijker tot een keuze komen. Ik merkte ook dat ik tijdens dit onderzoek erg betrokken was bij de onderzoeken van mijn teamleden, dit vond ik fijn. Hierdoor had ik het gevoel dat ik hun echt kon helpen en zij mij zeker ook. Het was daarom leuk om terug te lezen in het johari venster dat zij dit ook opmerkten.
Omdat ik steeds ben veranderd van idee voor mijn uiting, en veel op mijn proces gefocust was, heb ik het gevoel dat het resultaat beter was geweest als ik hier wat meer tijd voor had gehad. Ik had bijvoorbeeld graag een serie Epi’s willen maken, zodat mensen meer keuze zouden hebben. Dit is echter in de tijd niet gelukt. Maar wellicht zie je de serie Epi’s in de toekomst nog voorbijkomen in een leuk cadeauwinkeltje en kan je je eigen slinger van geluk beginnen.
Bronvermelding
- https://whocares.me/artikel/interview-365-goede-daden-in-een-jaar-ja-elke-dag-dus/
- https://www.ikreddewereld.nl/page/5/
- Widmaier, E., Raff, H., & Strang, K. (2018). Vander’s Human Physiology (15de editie). New York, Verenigde Staten: McGraw-Hill Education.
- nl – College: Waarom De Meeste Mensen Deugen – Rutger Bregman, Rutger Bregman. (2020, 3 september). [Videobestand]. Geraadpleegd van https://www.haagschcollege.nl/college/rutgerbregmanlive
- Clear, J. (2019). Elementaire gewoontes (1ste editie, Vol. 3). Amsterdam, Nederland: Lev.