Vrijheid van kledingsuiting: door uit je comfort zone te treden en te durven dragen wat JIJ wilt, ben je op een unieke manier jezelf.
-Synopsis-
Met dit project wil ik vrouwen tussen de 18 en 50 jaar inspireren om te durven dragen wat zij zelf willen. Uit mijn onderzoek bleek dat veel mensen bepaalde kleding niet durven te dragen. Zij zouden deze wel willen dragen, maar worden tegengehouden door wat anderen ervan vinden. In de fotoreportage laat ik twee modellen, van verschillende leeftijden, zien in outfits waarin zij niet over straat durven gaan. Op deze manier laat ik zien dat je kunt dragen wat je zelf wilt, ongeacht je leeftijd of hoe je er uit ziet. Kom uit je comfort zone en durf te dragen!
-Context, scope en definitie-
Iedere dag let ik op welke kleding er om mij heen gedragen wordt. Het vertelt iets over hoe je jezelf in de wereld presenteert (Christian Dior, 2020). Kleding kan voor iedereen een andere betekenis hebben. Het fascineert mij al van kleins af aan. Voordat ik met deze opleiding startte heb ik daarom een opleiding fashion design afgerond. Deze passie wil ik combineren met een ander aspect: het durven dragen van kleding.
In dit onderzoek focus ik mij op vrouwen die bepaalde kledingstukken niet durven te dragen. Ik wil mensen inspireren om te dragen wat zij zelf willen, en buiten hun comfort zone te treden.
Tijdens het lezen van een boek over gelukkig leven werd ik geïnspireerd: “Steeds meer wordt er nagedacht over wat anderen ergens van vinden. We plaatsen ons veel te vaak in een positie waarin we ons laten beoordelen door anderen op de kleinste dingen. Van carrièrekeuzes tot welke kleding we aanhebben. Bij iedere keuze die we maken denken we na over de reacties of meningen van anderen.” (Weekers, 2018, pp. 82–83)
-Methode en aanpak-
Door middel van een enquête (CMD Methods, z.d.-b) heb ik onderzocht of er veel mensen zijn die kleding niet durven te dragen. Hieruit blijkt dat bijna iedereen wel iets heeft wat ze wel zouden willen dragen, maar om een bepaalde reden niet durven te dragen. Een reden was onzekerheid over het eigen lichaam (Koster, 2016). Hier ben ik tijdens mijn proces even op doorgegaan, net als op mannen in rokken/jurken en taboes doorbreken. Ik heb keuzes moeten maken en ben gerichter gaan werken door mij echt te focussen op de grootste uitkomst van mijn enquête, namelijk: dat mensen zich zoveel aantrekken van meningen van anderen en hierdoor hun kledingkeuze beïnvloed wordt.
De onderzoeksvraag luidt:
“Hoe zorgen we ervoor dat mensen durven te dragen wat zij zelf willen?”
Enkele deelvragen hierbij zijn:
“Hoe komt het dat mensen niet durven te dragen wat zij willen?”
“Hoe kan ik dit op een originele, aantrekkelijke manier laten zien door middel van fotografie?”
“Hoe breng ik de boodschap duidelijk over?”
-Creatief proces-
Ondertussen ben ik op verschillende plekken gaan observeren (CMD Methods, z.d.-a) welke kleding ‘normaal’ is voor mensen. In de supermarkt heeft iedereen een jas aan. In de sportschool draagt iedereen sportkleding. Naar school dragen weinig mensen écht opvallende kleding. Niemand draagt een joggingbroek. Waarom durven mensen zich niet te onderscheiden? Zijn ze bang voor de mening van anderen?
De opdracht van seminar is een persoonlijke fascinatie omzetten in een professionele, creatieve en analytische zoektocht. Ik bedacht hoe ik deze fascinatie het best kon laten zien. Zelf kleding ontwerpen heb ik al veel gedaan, waardoor deze uiting mij niet aansprak. Ik wilde mij ontwikkelen op een nieuw gebied, fotografie, een boodschap overbrengen met beelden. In het onderdeel ‘methode’ vertel ik hoe ik te werk ben gegaan en door welke fases mijn project heen is gegaan.
-Methode-
Aan het begin van mijn zoektocht dacht ik nog erg breed. De zin ‘DARE TO WEAR’ past namelijk bij veel uiteenlopende thema’s. Mannen in jurken en rokken, vrouwelijke onzekerheden en body positivity. In week 4 ben ik naar de tentoonstelling ‘What a genderful world’ geweest in het Tropenmuseum om mannelijke rokken te bekijken. Ik wilde het allemaal laten zien. Door Caro’s feedback (meerdere malen) werd mij duidelijk dat ik één thema moest kiezen omdat het anders te vaag werd. Ofwel, convergeren!
Door middel van een enquête heb ik mensen gevraagd of zij kleding hebben die zij niet snel durven te dragen (maar wel zouden willen dragen). Zo ja, welke kleding en waarom niet? Uit de reacties (totaal 57) bleek dat bijna iedereen wel iets zou willen dragen, maar dit niet durft. De respondenten schamen zich voor het eigen lichaam, of zijn bang wat anderen ervan vinden. Dit zijn daarom de twee richtingen waar ik mee verder ben gegaan. De poster die ik heb gemaakt in week 3 paste vooral bij het body positivity plaatje. Hier ben ik niet verder mee gegaan.
[aesop_gallery id=”1261″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
[aesop_gallery id=”1262″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Toen ik wist dat ik wilde gaan fotograferen, ben ik meteen begonnen met oefenen. Ik heb op school een 80D camera geleend en heb een aantal klasgenoten gefotografeerd in kleding die zij niet snel durven te dragen.
[aesop_gallery id=”1245″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Hierna heb ik geoefend met mijn eigen Canon spiegelreflexcamera (ds6041). Ik heb geoefend met licht/donker, scherpte, diepte, spiegels en verschillende perspectieven.
Voor dit experiment was mijn zusje model. Zij droeg een body, een kort jurkje en hakken. Dit is ‘sexy’ kleding die zij normaal gesproken niet zou dragen. Ik heb gemerkt dat ik het natuurlijke licht fijn vind om mee te werken. Vooraf heb ik een tutorial gekeken hoe ik het beste kan fotograferen op een binnenlocatie. (Chan, 2018) Ik vind het mooie resultaten, alhoewel ik soms wel moeite had met ruis en over- en onderbelichting. Bij deze foto’s heb ik het idee gehad om een tijdschrift zoals Vogue te maken als eindproject. Hier heb ik een experiment mee gedaan, maar ik ben toch bij het idee van de fotoreportage teruggekomen middels feedback.
[aesop_gallery id=”1263″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
De workshop van mijn docent Caro heeft mij de basics geleerd over ISO, Diafragma en Sluitertijd (C. Termote, persoonlijke communicatie, 28 september 2020). Ook heb ik op verschillende locaties gefotografeerd, met driepuntsbelichting (DiCasaFilm, 2012) en een Greenscreen, een wit en zwart doek. Naast het omgaan met de camera leerde ik dat licht veel doet met foto’s. Na de workshop van Caro en een YouTube tutorial (Chan, 2017) heb ik geoefend met ISO, Diafragma en Sluitertijd. In de Greenscreen Studio op de HU heb ik geëxperimenteerd met studiofotografie en verschillende kleding. Leuk om mee te oefenen, maar ik ben er niet verder mee gegaan in dit project.
Voor dit experiment heb ik twee klasgenoten kleding aangetrokken die veel vrouwen niet aan durven te trekken: croptops, kort opvallend rood lak rokje, een paarse broek en een zwarte body met kant.
[aesop_gallery id=”1265″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Hieronder nog wat experimenten waarbij ik wat geoefend heb met een klasgenoot bij daglicht. Wij oefenden vooral met de sluitertijd.
Mede geïnspireerd door een stuk uit het boek Happy Life 365 (blz. 82-83 Happy Life 365), wilde ik een verhaal creëren rondom het thema durven dragen en uit de comfort zone treden.
In mijn dummy is meer proces te zien. Een zin die ineens in mij opkwam is: ‘Vrijheid van kledingsuiting’. Dit communiceert de vrijheid van het dragen wat je wilt.
[aesop_gallery id=”1268″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Aan mijn leerteam, ouders, vriend en docenten legde ik drie scenario’s voor. Ik vroeg welke het beste de boodschap zou overbrengen.
Als feedback kreeg ik van iedereen om de derde optie te doen. Mijn docenten Juri en Caro vonden de ‘aparte’ kleding zoals pyjama in een supermarkt leuk. Hierdoor kwam ik op het idee om een model te fotograferen in een outfit die totaal niet past bij de omgeving. Ik heb eerst wat testfoto’s gemaakt van mijn vriend in een panterprint badjas op straat.
[aesop_gallery id=”1266″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Aan de fotografe Milou Douze heb ik feedback gevraagd voor het fotograferen van mijn eind reportage. Zij heeft mij advies gegeven over fotocomposities, licht, point of view en kadrering.
Voor mijn (eerste) eindproject heb ik geëxperimenteerd met kleding op locaties waar het niet past. Het model straalt uit dat ze er niets om geeft dat de kleding niet past bij de omgeving. Ik heb ze gepresenteerd in een pashokje met een spiegel. Het idee hiervan was dat mensen de foto’s zagen, reflecteren op zichzelf d.m.v. de spiegel. Na het inleveren, en de beoordeling van Caro en Juri, begreep ik dat de fotoserie niet de boodschap en lading hadden die ik zou willen overbrengen.
[aesop_gallery id=”4024″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Om het verhaal beter over te brengen, ben ik op zoek gegaan naar feedback partners. Ik heb contact gelegd met vier verschillende professionals, waarvan ik nuttige feedback heb gekregen.
Rosalie Duin, een studente fotografie aan de HKU, gaf mij de tips minder poseren zou kunnen helpen. Ook zei ze dat de achtergrond te druk was waardoor de aandacht minder naar het model getrokken werd.
Een familielid en communicatieadviseur Heleen de Jong vertelde mij dat een ander model sterker over zou komen. Zij adviseerde mij te kijken naar de boodschap, het doel en de doelgroep.
Storyteller docente Simone Buys adviseerde mij meer te overdrijven om te zorgen dat men in gaat zien wat de boodschap is, mij te richten op de innerlijke strijd van vrouwen zelf, minder nadruk te leggen op de plek en meer op het model en de houding.
Creatief fotografe en juf op een vrije basisschool Yvonne Vruggink gaf mij ook feedback. Zij liet mij weten dat het om de uniciteit en eigenheid van de vrouw draait, jezelf te mogen zijn en niet aan de standaard te hoeven voldoen. Zij gaf mij tips dat er niet te veel afleiding op de achtergrond moest plaatsvinden en het model wat meer in het licht zetten.
Hierna ben ik moodboards gaan maken over houdingen van modellen, en heb ik verschillende mensen gevraagd wat het best zou werken.
[aesop_gallery id=”4040″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Er kwam uit dat de gesloten, wat meer awkward en verlegen meer aanspreekt. De doelgroep kan zich hier beter mee identificeren dan met modellen die zelfverzekerd poseren.
Hierna heb ik ervoor gekozen om twee modellen in verschillende leeftijdscategorieën te fotograferen. Dit spreekt mijn bredere doelgroep aan en laat zien dat elke vrouw mag dragen wat zij wil. Ik heb ervoor gekozen om de vrouwen op straat te fotograferen. Zodat er wel gezien wordt dat zij deze kleding buiten durven te dragen. In de fotoreportage is te zien dat deze vrouwen het wel spannend vinden, maar het toch doen en zo buiten hun comfort zone treden.
Tevens heb ik nagedacht over hoe ik de fotoserie wil presenteren. De foto’s worden geëxposeerd aan kledinghangers aan een kledingrek. Het doel hiervan is vrouwen zelf te laten bepalen wat zij dragen en na te laten denken wat zij thuis op hun eigen kledinghangers hebben.
Het exposeren aan een kledingrek heb ik op verschillende manieren geprobeerd en getest. Met de kleding erachter, aan de hangers en alleen de foto’s aan hangers. De kleding erbij maakt het onrustig en leidt af, dus heb ik ervoor gekozen alleen de foto’s te gebruiken.
[aesop_gallery id=”4079″ revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
-Verwachting-
Na dit project verwacht ik meer te weten over fotografie en hoe ik het beste een boodschap door middel van beeld kan overbrengen. Ik verwacht dat de fotoserie mensen inspireert, aan het denken zet en bewustwording creëert.
-Evaluatie en conclusie-
Terugblikkend naar het seminar project heb ik veel geleerd. Ik heb veel uitgetest met de spiegelreflexcamera op verschillende locaties. Door het onderzoek heb ik veel kennis opgedaan over mijn onderwerp. Divergeren ging mij ook goed af wat betreft het thema. Musea, enquêtes, feedback en fotograferen hebben mij hierbij geholpen. Wat er minder goed ging, was het onderwerp duidelijk kaderen. Hierdoor duurde het even voordat ik een duidelijk verhaal kreeg om over te brengen. Eerder convergeren was op dit punt nodig om mijn ideeën concreet te krijgen. De beoordeling van Caro en Juri heeft mij aan het denken gezet over het doel en de boodschap. Het was een goede stap om verschillende visies op mijn project te krijgen van professionals. Hierdoor heb ik mijn gekozen onderwerp verder uitgewerkt.
Naar mijn mening is het door mij gekozen thema nog te weinig belicht. Ik hoop met mijn fotoreportage mensen te inspireren om te dragen wat ze graag willen, hierbij uit hun comfort zone treden en zich niets van de mening van anderen aantrekken.
-Bronvermelding-
Chan, J. (2017, 26 juli). Zó bepaal je je camera instellingen! Geraadpleegd op 25 september 2020, van https://www.youtube.com/watch?v=v4wx2Cc19jI
Chan, J. (2018, 26 september). Zó fotografeer je op een binnenlocatie! Geraadpleegd op 22 september 2020, van https://www.youtube.com/watch?v=KA_gv2CXGRo
Christian Dior. (2020, 10 maart). Paola Ugolini talks feminism and fashion at the Dior Autumn-Winter 2020-2021 show. Geraadpleegd van https://www.youtube.com/watch?v=lM9HsYpScL0
CMD Methods. (z.d.-a). CMD Methods Pack – find a combination of research methods that suit your needs. Geraadpleegd op 15 september 2020, van https://www.cmdmethods.nl/cards/field/fly-on-the-wall
CMD Methods. (z.d.-b). CMD Methods Pack – find a combination of research methods that suit your needs. Geraadpleegd op 15 september 2020, van https://www.cmdmethods.nl/cards/field/survey
DiCasaFilm. (2012, 6 april). Filmmaking 101 – Three Point Lighting Tutorial. Geraadpleegd op 18 september 2020, van https://www.youtube.com/watch?v=j_Sov3xmgwg&t=122s
Koster, G. (2016, 5 juli). Heftig: zóveel procent van de Nederlandse vrouwen is ongelukkig met haar lichaam. Geraadpleegd op 11 september 2020, van https://www.cosmopolitan.com/nl/health-en-body/a153137/51-van-de-nederlandse-vrouwen-is-ongelukkig-over-haar-lichaam/#:%7E:text=Uit%20Cosmo’s%20onderzoek%20blijkt%20dat,vergelijken%20met%20dat%20van%20anderen.
Weekers, K. (2018). Happy Life 365 (1ste editie). Utrecht, Nederland: Kosmos.
-English Summary-
With this project I want to inspire women to dare to wear what they want. My research showed that many people do not dare to wear certain clothes. The biggest factor is that people care a lot about what others think of their clothes. In the photo report I show two models, of different ages, in outfits in which they do not dare to go out on the street. In this way I want to convey in an attention-grabbing way that you wear what you want, regardless of your age or what you look like. Opinions and judgments of others are not important, because you decide what you want to wear.
-Dankwoord-
Graag wil ik Neele de Jong, Charlotte Buné, Monique Sloots, Tessa van den Berg, Laura Westerlaken, Emma van Meel, Arie Ligthart en Niek Tari bedanken voor het figureren als modellen tijdens mijn project.
Tevens wil ik mijn leerteams, klasgenoten, Juri Teijgeler, Caro Termote, Simone Buys, Heleen de Jong, Rosalie Duin, Yvonne Vruggink, mijn ouders, vrienden en vriendinnen bedanken voor de ontvangen tips en het geven van feedback.
-Keywords/tags-
Studio Seminar, Fotografie, Kleding, Dare to wear, Spiegelreflex, Fotoreportage