Dark reality

Gepost op door Daniela Da Silva Fonseca

Premisse

Het omzetten van slechte gevoelens in kunst is een sterk manier om niet alleen de aandacht van mensen te trekken en de boodschap bij hen te laten blijven, maar ook om het begrijpelijker te maken.

Synopsis

Tegenwoordig wordt er meer gepraat over depressie en wat de persoon die het heeft kan doen, maar er wordt steeds niet veel gepraat over hoe het voelt en hoe bijstanders kunnen helpen. Met dit project “Dark reality” laat ik dus verschillende symptomen van depressie zien als kunst. Op deze manier kunnen mensen een beter idee krijgen van hoe het is om een depressie te hebben, en het zal ook makkelijker voor hen zijn om iemand met een depressie te begrijpen en natuurlijk kunnen helpen.

 

Inleiding

Depressie is een heel sensitieve en persoonlijk onderwerp, daarom is het voor zoveel mensen heel moeilijk om erover te praten. De mensen die omgaan met iemand die depressief is weten heel vaak niet (of nooit) wat hij kan doen om deze persoon te helpen, omdat hij niet weet wat deze persoon voelt. Omdat ik ook zelfs last van psychische stoornissen heb, vind ik het belangrijk dat anderen een beter beeld krijgen van hoe het echt is voor wie depressie heeft.

Context & scope

Depressie is een ziekte van de stemming en gevoelens. Iemand die aan een depressie lijdt, kan zich gedurende een lange periode extreem verdrietig voelen, de interesse in dingen verliezen, ook al is het hun favoriet is, en het vermogen verliezen om gedurende lange tijd van dingen te genieten (GGZ groep, 2021). Het kan ook voelen als een zware leegte, en het kan gebeuren dat je niets voelt (voor een lange or korte tijd).

Ik heb een duidelijk beeld van hoe het is (omdat ik zelfs hier last van heb) en ik weet dat dit soort problemen kunnen veel ruzies veroorzaken, vooral als de andere persoon niet veel hierover weet en dus de acties van de andere persoon niet begrijpt en ook niet weet hoe hij kan helpen.

Vaak vinden mensen met een depressie het moeilijk om erover te praten. Soms denken ze dat het niet belangrijk is, dat er helemaal niks aan de hand is of geen motivatie hebben om er iets aan te doen. Volgens Vink (2020) komt dit soms omdat er veel mensen zijn die er niet veel verstand van hebben of het niet geloven, dan zal de persoon met een depressie niet goed of veilig genoeg voelen om erover te praten. Daarom is het belangrijk dat de anderen die er geen last van hebben, meer erover weten.

Binnen dit project heb ik onderzoek gedaan vooral naar de symptomen van depressie en wat het met de persoon doet. Hiervoor zijn de volgende hoofd- en deelvragen opgesteld:

Hoofdvraag: 

Hoe kan ik een depressie in beeld brengen zodat mensen een beter idee krijgen van hoe het werkelijk is?

 

Deelvragen:

  1. Waar houdt depressie precies in?
  2. Wat zijn de symptomen van depressie?
  3. Zijn de symptomen voor iedereen hetzelfde?
  4. Is er een verband tussen depressie en kunst?
  5. Wat is er al gedaan om depressie uit te beelden?

Methode & aanpak

Om een goed project en onderzoek uit te kunnen voeren, heb ik verschillende methodes gebruikt:

Voor het verzamelen van informatie en inspiratie heb ik de volgende methodes gebruikt: moodboards, literatuurstudie, benchmark creation en interviews. Met dit onderzoek kwam ik meer te weten over hoe mensen met depressie omgaan en hoe ze voelen en hoe hun leven is, en ook wat er al is gemaakt en wat er gemaakt kan worden om deze symptomen te laten zien.

Voor het creatief proces en maken van het eindproduct heb ik de volgende methodes gebruikt: Sketching, prototyping en pitch (klasgenoten, docenten en mogelijke publiek) om feedback te verzamelen en mijn product te verbeteren.

 

Creatieve proces

Ik ben begonnen met onderzoek doen naar wat is depressie en het verband tussen depressie en kunst omdat ik vaak hoor dat kunst en psychische stoornissen hand in hand gaan. Ik ben er achter gekomen dat mensen die in kunst gerelateerde banen werken tot vier keer meer kans hadden om door zelfmoord te overlijden (Dodgson, 2018). Dit was dus goed te weten omdat ik depressie als kunst wilde laten zien.

Na de meer theoretische deel van het onderzoek, ben ik begonnen met moodboards maken van verschillende beelden die depressief leken om inspiratie te krijgen. Ik wist nog niet precies wat ik wilde maken, daarom wilde ik eerst onderzoeken wat er al werd gemaakt om een depressie in beeld krijgen.

 

Met deze beelden ben ik begonnen met het schetsen van de eerste mogelijke beelden (of één beeld) dat ik wilde maken.

 

 

Ik heb later 10 “demonen van depressie” als standbeelden getekend. Dit zou een beeld geven aan de gevoelens van depressie. Ze zijn gebaseerd op kennis die ik al van mezelf had, maar ook op gesprekken die ik had met mensen om mij heen die weten hoe het is, en online onderzoek. Door aan verschillende mensen te vragen, ben ik erachter gekomen dat de “demonen” veel sterker waren dan de andere losse beelden. Ik heb dus besloten om hiermee verder te gaan.

 

 

Ik vond heel interessant hoe er beelden zijn die alleen één beeld veel verschillende dingen geportretteerd (zoals wat staat in 3e moodboard hierboven). Ik besloot dus om een schets te maken van hoe het zou zijn als ik alle 10 demons in 1 beeld maakt.

 

 

Na al het onderzoek naar inspiratie en schetsen ben ik begonnen met het maken van de verschillende demons. Dit was heel interessant voor mij omdat het de eerste keer was dat ik met klei werkte. Ik moest naar youtube tutorials kijken om te weten hoe ik ermee moest beginnen en wat ik kon doen om de klei niet kapotmaken. Het probleem hier was dat ik geen oven heb om de klei te kunnen bakken, dus alle beelden dat ik had gemaakt gingen snel kapot.

Nu door corona zijn veel plekken waar ik dit kon doen gesloten, daarom ben ik opzoek gegaan naar een oplossing. Een kunstenaar die mij heeft geïnspireerd is Kévin Bray. Hij maakt standbeelden en foto’s ervan en dan maakt collages met deze foto’s, foto’s van andere objecten en landschappen, schilderijen en textuur.

 

Ik ben dus verdergegaan met het maken van de standbeelden en elke keer dat ik eentje af had, heb ik foto’s ervan gemaakt. Ik heb dit op Photoshop bewerkt en als een (kunst)beeld gemaakt.

Ik had er dus 2 versies, eentje was simpel alleen met de beelden en de andere was dezelfde vorm maar met andere elementen. Tijdens een feedback moment heb ik van andere studenten en de docent gekregen dat deze elementen het wel mooi maken, maar dat de boodschap minder sterk was en zelfs moeilijk was om te begrijpen wat er op het beeld stond. Terwijl het beeld met alleen de kleine beelden veel meer sterker en zelfs griezelig was, wat heel goed bij het onderwerp paste.

Ik heb dus besloten om een serie te maken met de verschillende standbeelden die op een abstract vorm een verhaal kunnen vertellen over depressie. Dit zullen 3 beelden zijn die in glas worden afgedrukt zoals deze mock-up hieronder:

 

Conclusie

Mijn project verliep anders dan ik had verwacht. Aan het begin was het idee om één of meerdere standbeelden met klei maken, maar het ging niet helemaal goed omdat ik geen oven had en alles snel kapotging. Ik moest dus een oplossing vinden om wat ik 3D had gemaakt, in 2D kunnen gebruiken en nog een sterk boodschap kunnen brengen. Volgens mij heb ik het goed kunnen doen, en het product dat ik nu heb voelt ook sterker dan wat ik als eerst idee had.

Ik ben heel blij met de feedback dat ik erop heb gekregen en dat ik mijn doel heb kunnen bereiken. Hopelijk zullen mensen met dit project een beter beeld krijgen van hoe erg een depressie is en meer gaan opletten aan wat anderen voelen.

 

Bronnen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *