Inleiding

 

Ik begon deze experimentele reis door de volgende vraag te stellen ” Waarom is Star Wars meer dan alleen films met lichtzwaarden, ruimteschepen en helden? “

 

Omdat Star Wars tijdens mijn jeugd aan mij werd voorgesteld, speelde het al snel een belangrijke rol in mijn leven vanwege mijn bekendheid en fascinatie voor de franchise. Ik vond het interessant dat, hoe oud je ook bent, je nog steeds vertrouwd raakt met de franchise, of je nu een fan bent of niet, omdat het een cultureel fenomeen is geworden en het erin slaagt mensen op een bepaalde manier bij elkaar te brengen. Ik vond het ook interessant om te leren over mensen die zeiden dat ze de hype rond de franchise niet begrepen en waarom het generaties beïnvloedt. Daarom voelde ik me geneigd om onderzoek te doen naar de filosofische band tussen Star Wars en zijn fans, maar ook om een eigen verhaal te delen dat zich afspeelt in een Star Wars-setting die mogelijk de interesse van niet-fans zou kunnen winnen.

 

Concept & Definitie

 

De maker van Star Wars, George Lucas, heeft toegegeven Star Wars te baseren op de theorie van de held die de mytholoog Joseph Campbell in zijn boek Hero With A Thousand Faces verklaart, waarin hij vele mythen en religieuze verhalen onderstreept.

Volgens Campbell hebben helden missies vergelijkbare trajecten: de held verlaat zijn gewone wereld en gaat naar een plaats van bovennatuurlijke wonderen. Hij staat voor een reeks beproevingen om zijn moed te bewijzen, overleeft een opperste beproeving, krijgt een soort zegen of een schat en keert terug naar huis om zijn kennis of schat te delen met degenen die hij heeft achtergelaten. Door deze formule te volgen, verving George Lucas zijn eigen personages voor de helden, schurken en redders van eerdere helden missies en gebruikte dit tijdens alle Star Wars-films.

Toen de films voor het eerst werden vertoond, kon het publiek zich inleven in de hoofdpersonages en zichzelf erin zien. Toen de eerste Star Wars-film uitkwam, was het een tijd van twijfel en hopeloosheid vanwege de gebeurtenissen in de wereld in dat decennium. Mensen waren in staat om de goedheid in zichzelf terug te winnen, wat diende als een herinnering dat je elke ontbering kunt overwinnen, als je gelooft dat je kunt.

Een andere reden waarom het publiek in de ban kan raken van een fictief universum, is als de franchise op jonge leeftijd aan hen wordt voorgesteld,en dit was zeker het geval bij veel Star Wars-fanatici. Actiefiguren op basis van Star Wars-personages creëren ruimte voor de franchise om ook deel uit te maken van de persoonlijke geschiedenis van een kijker, waardoor de franchise uiteindelijk niet als slechts een paar films voor hen zal zijn. Het wordt zoveel meer.

Het fictieve universum van de franchise wordt een plek van escapisme, waar mensen hun jeugdherinneringen kunnen herbeleven en getuige kunnen zijn van een episch heroïsch verhaal dat altijd een ‘happy ending’ bevat.

 Door de weken heen

Na onderzoek te hebben gedaan naar Star Wars, kon ik mijn bevindingen aan mijn begeleiders presenteren met het idee en het doel om iets te maken dat  mensen zou kunnen aantrekken die niet bekend zijn met de franchise, om er interesse in te krijgen of zelfs een fan te worden. Maar ik wilde het doen door mijn eigen verhaal te vertellen of vanuit mijn eigen perspectief.

Dit idee leek me leuk en uitdagend in de eerste 2 weken van het seminar, maar later realiseerde ik me dat het misschien moeilijk uit te voeren zou zijn.

Ik had moeite om erachter te komen wat ik precies wilde maken, aangezien dit een cursus is waarvan je niet precies hoeft te “weten” hoe je uiteindelijke werk eruit zal zien. Wat ik wel deed, is een aantal concept art-afbeeldingen van werelden in de ruimte samenstellen om een ​​sfeer van het potentiële werk te creëren.

 

Maar ik miste ook de motivatie om door te gaan en wist niet hoe ik mijn fascinatie voor Star Wars met mijn eigen woorden zou kunnen delen. Ik wist dat ik een verhaal wilde vertellen, maar ik wist niet zeker welk medium ik moest gebruiken. Tijdens feedbackmomenten bij mijn begeleiders, vertelden ze me dat ik kon proberen mijn eigen verhaal te vertellen via een medium dat de Star Wars franchise s niet veel hebben gebruikt, zoals een stripboek. Het leek een idee waar ik mee zou kunnen werken, want naast het vertellen van verhalen wilde ik ook mijn illustratieve vaardigheden ontwikkelen.

 

Een stripboek kan nog steeds als aanmatigend worden beschouwd en te veel om in een periode van 6 weken te voltooien, dus mijn oorspronkelijke bedoeling was niet om het af te maken, maar om een ​​prototype te maken van hoe het eruit zou zien. Natuurlijk is er geen stripboek zonder eerst een solide verhaal te maken. Dus ging ik aan het werk en riep de hulp in van kennissen waarvan ik wist dat ze experts zijn op het gebied van storytelling. Het was niet gemakkelijk, aangezien ik niet bekend was met schrijven in een sci-fi of space opera-setting, maar het lukte me om het af te maken.

De feedback die ik kreeg over het verhaal was niet zo geweldig. Ik kreeg te horen dat het verhaal wel spannend was, maar dat het nog steeds erg leek op alle andere Star Wars-films, dus ik moet er elementen in opnemen die opvallen als een iets andere garderobe, dialoog en personage uiterlijken.

 

 

Ik werd aangemoedigd door experts om te gaan experimenteren door het verhaal in mijn eigen dummy en op papier te tekenen, een lay-out te ontwerpen en te beslissen met wat voor soort illustratiestijl ik zou willen doorgaan. Daarna voelde ik me geweigerd om te experimenteren met digitale illustraties en zelfs geïnvesteerd in een tekentablet die zou kunnen helpen bij het maken van cartoonachtige details en gezichten. Het was niet gemakkelijk omdat ik niet bedreven ben in digitaal tekenen en het is echt anders dan met de hand tekenen, dus helaas kon ik niet echt een goede komische lay-out illustreren zoals ik wilde. Er werd meer tijd besteed aan het leren hoe je op de juiste manier digitaal kunt tekenen, dan aan het creëren van elk scenario met toegevoegde kleur en textuur. Maar ik kreeg positieve feedback van teamgenoten en docenten met betrekking tot de illustraties, dus ik bleef het proberen, zelfs als de illustraties er niet uitkwamen als een anime-manga.

Uiteindelijk lukte het me om een ​​potentiële coverposter te maken voor de strip als deze zou worden uitgebracht. Er is ook een passende naam gekozen voor de strip, die A Twist Of Fate zou gaan heten.

 

Reflectie

 

Tijdens dit project heb ik ervoor gekozen om door te gaan met iets waarvan ik dacht dat ik er kennis van had, aangezien ik al wist hoe ik verhalen moest illustreren en schrijven. Maar ik had het mis, er waren zo veel kleine details waar je op moet letten, met betrekking tot het vertellen van een verhaal door middel van illustraties, zoals de dialoog die in het plot wordt gebruikt en hoe menselijke uitdrukkingen correct kunnen worden geïllustreerd. Het was niet gemakkelijk, maar ik genoot nog steeds erg van het proces, omdat ik zoveel heb geleerd. Wat ik wou dat ik kon verbeteren, was mijn timemanagement. Als ik het kon herhalen, zou ik zeker proberen om meer te experimenteren. Over het algemeen ben ik toch wel trots op mijn werk. 

 

Bronnen:

 

McCarthy, P. Visiting Assistant Professor. (juli 2020). A force awakened: Why so many find meaning in Star Wars . Geraadpleegd op 17 oktober  2020, van https://theconversation.com/a-force-awakened-why-so-many-find-meaning-in-star-wars-51853