Premisse

Het weergeven van achtergehouden emoties zonder het bespreekbaar te hoeven maken.

 

Synopsis

Emoties, iets wat vanaf onze geboorte al bekend is. We lachen, huilen, voelen pijn en schrikken elke dag van alles om ons heen. Emoties kunnen leiden tot iets moois, zoals liefde, maar ook tot iets slechts, zoals depressie. Door de jaren heen leer je beter te vertellen hoe je je daadwerkelijk voelt, maar toch gaat dit niet altijd even goed. Is er een manier om dit toch te uiten en men meer bewust te maken van hoe we ons voelen? In dit project laat ik een expositie zien waarin achterliggende emoties op illustratieve wijze naar de voorgrond komen, om het contrast tussen zichtbare- en onzichtbare emoties te laten zien en men bloot te stellen aan gevoel.

 

[Demo eindproduct]

 

Onderbouwing

Inleiding

Emoties. Hoe kan ik ze beter begrijpen, hoe kan ik ze beter uiten en hoe kom ik te weten hoe ik me nu echt voel? Dit project staat in kader van emoties. Door middel van een creatief proces ben ik uitgekomen bij het uitbeelden van emoties en het bewustmaken van bepaalde emoties zonder het bespreekbaar te hoeven maken, maar wel op een manier waarop we het voelen en er uiteindelijk wel over kunnen praten. Laten we beginnen bij het begin.

 

Week 1

Gezichtsloze expressie

We beginnen het project bij gezichtsloze expressies. Ik heb met materialen die voor mij met emotie te maken hebben (zoals de kleur blauw, tissues en pleisters) een portret gemaakt van een persoon. Eigenlijk zie je niet direct hoe de persoon eruitziet, het is een portret die spreekt door objecten, in plaats van expressie.

 

[Portret van emotionele materialen]

 

Two faces, one emotion

Het tweede experiment leidt naar twee gezichten, een emotie. Een moodboard waarin ik aankaart hoe mensen twee gezichten kunnen hebben, maar eigenlijk maar één emotie tegelijk kunnen tonen. Er is altijd een achterliggende emotie die speelt, maar we laten deze zelden zien. Vanuit dit onderzoek ben ik verder gaan kijken hoe ik deze achterliggende emoties naar buiten kan trekken en mensen eraan kan blootstellen, wat leidde tot het volgende experiment.

[Moodboard van two faces, one emotion]

 

Week 2

Broken glass

Vanuit de gezichtsloze expressie belandde ik bij broken glass. Geïnspireerd op de serie Black Mirror van Netflix heb ik meerdere portretten in één afbeelding gezet, terwijl elk portret een andere emotie uitbeeldt. In de afbeeldingen is duidelijk te zien hoe iemand gevangen zit in zijn emoties achter de scherven in het beeld, wat een kapot effect moet voorstellen, het breken van een persoon vanbinnen terwijl de persoon blij, boos of neutraal lijkt te voelen.

[Broken glass iteratie 1 en 2]

 

Week 3

Tekensessie jaarbeurs

Een middagsessie observeren op het jaarbeursplein leidde tot drie schetsen van mensen in hun natuurlijke omgeving. Op 2 van de tekeningen is duidelijk te zien hoe mensen zich voelen zonder hun gezicht te laten zien. De man die ligt op het bankje, met zijn armen overal heengeslagen is duidelijk moe, wellicht van heel veel dingen, maar dit is duidelijk af te lezen uit zijn beeldtaal. De man met de paraplu is gefrustreerd, wil naar zijn locatie (mogelijk thuis) en wil snel door de regen heen. De inzichten hieruit leidden me naar het willen uitbeelden van emoties zonder expressies, aangezien de voorgaande experimenten allemaal in het kader van “gezichtsloos” stonden (op broken glass na).

[Tekeningen 1, 2 en 3 Jaarbeursplein]

 

Week 4

Expositie

Een manier om gezichtloze expressies beter in beeld te brengen was door middel van een kleine expositie. In deze expositie heb ik met een zak over mijn hoofd foto’s gemaakt waar ik door middel van lichaamstaal en omgeving mijn emoties voor zich laat spreken. Het zitten bij één boom komt weer over als eenzaam, terwijl in een grote ruimte met handen boven het hoofd een vrij gevoel kan uiten.

 

 

Week 5

Mini documentaire emoties 

Een nog niet gebruikte uiting was geluid, iets wat enorm met onze stemming te maken heeft. Als we vrolijk zijn zingen we mee met energieke nummers, als we verdrietig zijn kruipen we terug in onze schulp met rustigere emotionele muziek en als we energiek zijn en willen genieten zetten we feestmuziek als disco op. Door middel van beeld en geluid wilde ik dit nabootsen. Deze mini documentaire is gemaakt met het idee om mensen een warm en rustgevend gevoel te geven. Door middel van rustgevende muziek, beelden die mensen associëren als vertrouwd en warm (denk aan waaiende bomen, de zee op het strand en bladeren in een zonnig bos geleid door de wind) wil ik mensen zich fijn laten voelen. Het idee was om dit als eindproduct te gebruiken, maar de associatie met emoties was niet duidelijk, net als het gevoel wat ik de bezoeker wil laten ervaren. Hiervoor nam ik een stap terug om opnieuw te focussen op waar ik goede resultaten uit haalde, het expressieloze.

 

Link docu: https://www.youtube.com/watch?v=7c0miJo66-c

 

 Week 6

Expressieloze doodles

Een doodlesessie in mijn dummy leidde tot een inzicht op basis van mijn eerdere uitwerkingen. Een simpel personage (stickman zou je het kunnen noemen) toont zijn emotie door zijn lichaamstaal. Het ene moment ligt hij gefrustreerd op de grond met zijn benen in de lucht en het andere moment keert hij ons de rug toe omdat hij bang en schuw is. Dit maakte al gauw mijn bericht duidelijk, alleen was het nog te zwart-wit, er moet meer uitgewerkt worden. De volgende stap hiervoor was spelen met kleur.

 

[Tekeningen doodlesessie]

 

Week 7

Kleurenspeling

Een kleine print van een set zonnebloemen in verschillende kleuren uitgewerkt. Men associeert hier het achterliggende gevoel door middel van kleur. Geel is energiek, laat de zonnebloemen stralen, terwijl groen een rustig beeld schetst, en blauw betrouwbaar is. Door middel van het kleurenexperiment en de tekeningen stuitte ik op het volgende, tekening in kleur.

[Tekeningen kleurenspeling]

 

 Week 8

Expressieloze doodles in combinatie met kleurenspeling

Tijdens een inspiratiesessie stuitte ik terug op mijn favoriete artiest, Keith Haring. Een man die extreem goed was in het uitbeelden van emoties zonder het gebruik van gezichten. Het waren altijd ingekleurde poppetjes met veel lijnen die zich op een bepaalde manier bewegen. Dit idee heb ik overgenomen en zelf uitgewerkt in het spelen met kleur (zoals in het kleine print experiment hiervoor te zien is), waaruit duidelijk werd dat kleur een bepaalde emotie oproept, in combinatie met de beweging van de figuren. Rood is sterk en verliefd, oranje is energiek en beweeglijk, groen voelt zich vertrouwd en veilig, enzovoort.

[Tekeningen experimentensessie]

 

Betoog

 

Alle voorgaande inzichten brengen me bij het finale eindproduct, een expositie waarin portretten half geïllustreerd en half gefotografeerd zijn, met beiden een andere emotie. Door middel van broken glass en tekensessies ben ik tot de conclusie gekomen dat fotografie een bekend beeld is, waar ik een neutrale emotie mee wil tonen. Aan de hand van de kleurtekeningen en illustraties is de andere helft van het portret geïllustreerd, wat de werkelijke achterliggende emotie toont (zoals ook weer in broken glass te zien is).