Week 4 en 5
Een droom is sterk verbonden aan emoties. De emotie stuurt het verhaal en de belevingswereld. Zo kan een verliefde emotie zorgen dat men droomt over zijn minnaar en een angstig gevoel kan leiden tot een nachtmerrie.
In mijn vorige experimenten heb ik gefocust op de visualisatie in een droom, door middel van tekenen en het inzetten van photoshop. Ik heb uit proberen te pluizen hoe visuele elementen in droom er nu tot detail uitzien en ben erachter gekomen dat sommige elementen wegvallen in het visuele beeld, terwijl de persoon die de droom beleefde wel zeker weet het element er is.
Uit de beeld experimenten kon ik concluderen dat wanneer de emotie in het beeld mist, het moeilijk is om je in te leven in de droom. Daarom ben ik uit gaan zoeken hoe je deze emotie toe kan passen.
Terwijl ik hierover aan het nadenken was, ging ik ook bedenken hoe ik in mijn uiting nog dichter bij de droomwereld in de buurt kan komen. Ik stelde mij voor dat ik dit met VR kon bereiken en ging daarom ook meteen aan de slag met het oriënteren van deze richting. Ik keek filmpjes waarin uitgelegd werd hoe je een panorama-view kon maken in Photoshop en begon met het leren van het 3d-ontwerpprogramma Blender. Na een dag besteed te hebben aan deze oriëntatie realiseerde ik dat ik geen strak plan had waar ik de photoshop of blender technieken op toe wilde passen. Ook was ik bang dat er veel tijd zou zitten in het leren van de programma’s zonder mijn doel om een droom te visualiseren, te bereiken. Daarom liet ik dit plan even links liggen, om het eventueel op te kunnen pakken zodra ik het beter in zou kunnen zetten. Achteraf realiseer ik dat het handig is om de volgende keer eerst een plan te maken waarin ik het plan duidelijk heb, zodat ik niet in het wilde weg aan de slag ga.
Ik pakte het oproepen van gevoelens in dromen op. Daarvoor wilde ik een aantal audiofragmenten maken, om zo emotie op te roepen. Dit idee kwam vanuit horrorfilms. Een horrorfilm roept enorm veel spanning en angst op, maar wanneer je het geluid uit zet is het ineens niet zo spannend meer. Je kunt concluderen dat geluid het gevoel oproept.
Voor mijn experiment maakte ik een audiofragment voor het gevoel ‘spanning’ (fragment 1) en het gevoel ‘bewondering’ (fragment 2).
Vervolgens vroeg ik aan een paar huisgenootjes wat voor gevoel de audiotracks bij hun opriep.
Hierna maakte ik bij de audio van ‘bewondering’ een illustratie van een droom die ik ooit heb gehad. Deze droom is bij mij blijven hangen, omdat ik hem prachtig vond. De boventoon van de droom was duidelijk blijdschap.
Mijn plan was om de schets uit de werken tot een realistisch schilderij en deze vervolgens te tonen aan anderen met de audio uit het experiment, om te valideren dat de audio inderdaad het beeld versterkte. Toen ik de ondertonen op het doek had geschilderd en hier een dag aan had besteed, kwam ik erachter dat het een weektaak was om dit schilderij af te maken. Voor een experiment was dit dus een veel te groot doel. Ik vond het lastig om dit idee los te laten, omdat ik het leuk vond om te doen, maar ik wist dat het mijn project niet ten goede zou komen en bedacht een andere manier om te valideren dat audio onder beeld emotie opwekt bij publiek. Ik ben vaker in zo’n situatie terecht gekomen en wil voorkomen dat dit een blijvend patroon blijf. Daarom wil ik de volgende keer een andere aanpak gebruiken. Ik ga eerst een doel opschrijven en daarna zal ik noteren wat verschillende stappen zijn. Dan kan ik alle stappen een cijfer geven tussen de 1 en 10 van hoe haalbaar het is. Aan de hand daarvan kan ik dan beslissen welke stappen ik het beste kan uitvoeren binnen de tijd die ik heb.
Ik wilde experimenteren met film. In een herhalende nachtmerrie die ik soms beleef zit ik vast in een gebouw en ben ik opzoek naar een uitgang, omdat ik weet dat gevaar dreigt. Ik ben naar de Ikea gegaan en heb hier beelden gemaakt van de looproute en het magazijn. Hieronder heb ik het eerder gemaakte audiofragment gemonteerd. Ik heb gespeeld met het versnellen en omdraaien van zowel de audio als de videobeelden.
De beelden heb ik getoond aan een proefpubliek. Ik liet de eerste keer de beelden met audio zien. Daaruit kreeg ik als feedback dat de audio zorgt voor een absurde “realiteit” en dat het spannend is om naar te kijken. Vervolgens liet ik de beelden zien zonder geluid. Dit zorgde dat de mensen uit het publiek het niet interessant vonden om naar te kijken, maar ze konden zich ook voorstellen dat als je de beelden voor het eerst zonder geluid ziet, je het hele verhaal niet zou begrijpen. Uit die reactie kan ik concluderen dat audio essentieel is voor de beleving van een verhaal.
Ik zie enorme potentie in het maken van een video voor mijn eindwerk. Wel moet ik nog beter de sfeer van een droom vast zien te leggen. Daarom ga ik experimenteren met het maken van scenes en shots. Hiervoor ga ik een scenario schrijven en kijken op welke manieren ik dit kan filmen.