Week 8:
Zodra de groepsindeling van de laatste feedbacksessies bekend was heb ik de studenten uit het groepje ook de link naar de eerste versie van de documentaire gegeven, zodat ze deze konden bekijken en feedback konden geven. Hij was namelijk te lang (11 minuten) om te kunnen laten zien tijdens de sessie. Ik had hem al opgestuurd naar de docenten. Van tevoren wist ik al dat ik aan de audio van de door mij gestelde vragen moest werken, want door het gebruik van de clip-on microfoon was dat erg zacht. Ik had het daarom wel ondertiteld, maar het stond nog op mijn lijstje om aan te werken. De belangrijkste vraag die ik had ging over het stuk storytelling. Was het verhaal duidelijk en liepen de verschillende scenes soepel in elkaar over? Dit was gelukkig zo. Behruz had als enige opmerking de audio van mijn vragen, maar vond het verhaal mooi. Ook Waseem vond het mooi. Ylse zei dat het goed werkte dat ik tijdens de locatiescenes af en toe een droneshot plaatste of een shot van mijn moeder vanuit een andere hoek of iets dergelijks. Ze zei dat ze soms vindt dat scenes als die langdradig kunnen worden, maar door de afwisselende beelden vond ze het lekker wegkijken. Ook Wietske was te spreken over de vertelwijze en verhaalopbouw. Ze zei wel dat ik soms wat meer de audio van de dagboeksetting mag laten beginnen terwijl de laatste beelden van de locatiescene nog lopen. Hierdoor wordt het wat meer een geheel en minder losse blokjes die elkaar opvolgen. Tijdens de laatste dagen heb ik hieraan gewerkt en ik vind dat de shots zonder gesproken tekst eronder zo beter opgevuld worden. Op de plekken waar muziek te klinken is haal ik de dagboek-audio niet naar voren, want ik vind dat zo wel een prettige afwisseling ontstaat. Leanne gaf nog als tip mee om de audio van mijn vragen in een stille ruimte opnieuw op te nemen en op de juiste plek te plakken. Dit heb ik geprobeerd, maar omdat in de buitenscenes wel heel zachtjes hoorbaar is dat het buiten is (wind etc) en in mijn nieuwe audio niet werd heel duidelijk hoor baar dat het achteraf was toegevoegd. Verschrikkelijk lelijk vond ik dat. Het kwam gelijk amateuristisch over en dat was precies niet waar ik voor wilde gaan. Uiteindelijk heb ik de audio van de camera (en dus niet van de externe clip-on microfoon) op de plekken dat mijn vragen gesteld werden aangezet en wat gespeeld met EQ om het zo gelijk mogelijk te laten klinken en dit is erg goed gelukt. Omdat ik zelf steeds filmde klonken mijn vragen namelijk best luid in de audio van de camera. Zo kijkt het veel prettiger dan af en toe een zachte zin met ondertiteling. Tot slot gaf Leanne als tip mee dat ze specifieke dingen met veel details fijn en mooi vond. Bijvoorbeeld de tijdstippen in de eerste scene. Die maakten het echt. Ze had dit graag meer gezien in de documentaire. Waardevolle feedback, maar gezien de korte tijd voor de deadline vond ik dat ik het mezelf niet kon veroorloven om de hele documentaire om te gooien en veel dingen opnieuw te filmen. Het is echter wel iets dat ik mee zal nemen naar een volgend project.