Afgelopen weken heb ik mij voornamelijk gefocussed op wat een tech artist nou werkelijk is.
Voor mij is dat nu helder en kan ik eindelijk de stappen maken om het hele CMD aspect erbij te betrekken.
Toen ik met mijn groeps/klas genoten sprak, snapte niemand waar ik het over had. Alles was te technisch, te vaag en misschien zelfs te chaotisch.
Om een beetje terug te komen naar de opleiding zelf ( En dus niet alleen dat wat in mijn hoofd zit) heb ik een ouderejaars gevraagd om naar mijn onderwerp te kijken.
Oorspronkelijk begon het gesprek een beetje als klagen over het vak en dus algemenene tips, echter toen ik het over mijn onderwerp ging hebben kwamen er veel CMD-achtige vragen uit:
- Wat zijn nou eigenlijk Game Elementen?
- Wat is Realiteit en wat is Fictie?
- Wat maakt een tech artist nou een tech artist?
- In hoeverre is er een limiet in games? Zouden wij niet alles willen designen?
Ook heeft zij mij een aantal bronnen en inspiratie punten gegeven
- Black Mirror Aflevering “Playtest”
- Gamification
Toen ik deze punten besprak met mijn groep werd alles op een manier veel duidelijker voor hun, maar ik kreeg ook een inspiratie momentje.
Volgens , oude, theorieen heb je de creatieve helft en de logica helft van je brein. Ik heb altijd moeite gehad om beide samen te laten werken.
Het was altijd of schilderen en tekenen of technisch dingen repareren, ruimtelijk inzicht en coderen. Als je kijkt naar mijn IQ test resultaten zie je ook werkelijk dat in welke fase ik zit dat ik daar meer punten scoor dan de vorige keer. Een ander deel van mijn brein is geactiveerd op dat moment.
Nu word het voor mij de uitdaging om beide delen van mijn brein als een te gebruiken. Het is niet Technician, het is niet Artist… Het is Tech Artist en dat vereist toch dat je beide kanten kan gebruiken.
Om dit te illustreren heb ik van karton een brug achtig iets gemaakt:
Het is misschien niet goed zichtbaar, maar op de zwarte kant heb ik binairy code geschreven en aan de andere kant heb ik bladeren en natuur achtige dingen getekend.
In ieder geval heb ik een groot ding geleerd. (Eigenlijk opnieuw geleerd. Als kind vond ik karton ook al waardeloos.)
Ik haat werken met karton. Met mijn fysieke beperkingen doet het gewoon te veel zeer om karton te knippen. Als ik iets fysieks moet maken.. Laat ik het wel printen of ik klei.
Goed dat je met een ouderejaars bent gaan praten, er zijn interessante vragen uit gekomen. Ik ben benieuwd hoe je de ‘technician’ en de ‘artist’ bij elkaar wilt brengen. Ik moet dan meteen denken aan kunstenaars die machines hebben gemaakt die in hun plaats de kunst maken, zoals een breimachine. Die machine is dan zo gecodeerd dat die een bepaald patroon breit.