Mijn moeder vertelde mij een verhaal dat ze had gehoord over een arts op een dementie afdeling. Een patiënt riep al dagen dagen dat ze een gekookt eitje wilde. De arts liep toen op een dag in de supermarkt en moest daaraan denken toen hij langs de eieren liep. Hij besloot om de eieren te kopen en de volgende dag een gekookt eitje voor haar mee te nemen. De vrouw was dolblij met het eitje, dit zorgde voor veel positiviteit op de afdeling. De arts had het verhaal aan zijn coach verteld. Zijn coach vond het zo een inspirerend verhaal dat ze het doorvertelde tijdens een zoom meeting. Vervolgens werd het verhaal door de aanwezigen van de meeting weer verder verteld.

Dit verhaal inspireerde mij vooral door de grote impact van één kleine daad. Doordat die arts iets kleins voor een ander had gedaan, beïnvloedde hij veel meer mensen. Omdat gedrag besmettelijk is volgens Rutger Bregman, hebben veel mensen dit ‘goede gedrag’ waarschijnlijk overgenomen.

Mijn eerste idee was om dit verhaal verder te vertellen door middel van een whiteboard animation. Hiermee was mijn doel om nog meer mensen te inspireren.

Als feedback kreeg ik van Juri om er een moving story board van te maken, zodat ik op die manier kon kijken hoe ik het verhaal goed kan overbrengen. Dit heb ik vervolgens gedaan. Ik kwam er toen echter achter dat mijn versie niet goed gelukt was. Mede studenten gaven mij de feedback om er meer gevoel en emotie in te brengen en het filmpje korter te maken. Later kreeg ik feedback van Juri en Caro dat dit misschien niet de beste manier is om mijn boodschap over te brengen.

 

Ook had ik het idee om het verhaal van het ei te vertellen door middel van een strip op een openbare vloer af te drukken. Aan het einde van de strip zou dan een tafel met folders staan, zodat mensen erachter kunnen komen waar de strip voor staat. Hier ben ik niet mee verder gegaan, omdat ik het zelf niet heel sterk concept vond.

 

Deze week heb ik de workshop ‘rapid prototyping’ van Juri gevolgd. Hier moesten we in een paar minuten dingen gaan creëren met alleen wat plakband, papier en één ander random voorwerp. Toen we de opdracht kregen om iets te maken voor je eigen onderwerp, maakte ik een klein poppetje die als voorbeeld van de campagne stond. Het poppetje had zijn grootste streven, gelukkig zijn, behaald. Toen ik het poppetje voor de camera hield, maakte Juri iets van een opmerking: “Je kan het zo als een gelukspoppetje in de winkel verkopen.”, wat mij op een idee bracht.

Normaal kopen mensen een gelukspoppetje met de hoop dat die geluk zal gaan brengen. Waardoor ik vervolgens dacht: wat nou als je zelf het geluk in het poppetje kan brengen. Het gelukspoppetje kan opengedraaid worden? In het poppetje zit een kokertje waar een briefje in zit. Op dit briefje zou je bijvoorbeeld kunnen schrijven; Zal ik een keertje voor je komen koken? Wanneer je dit poppetje bijvoorbeeld aan je buurvrouw geeft, maak je haar gelukkig en tegelijkertijd ook jezelf. Op deze manier breng je zelf het geluk in het poppetje mee.

De feedback die ik hierop kreeg was positiever. Juri en Caro hadden beide het idee dat de boodschap die ik mee wil geven, hier veel meer tot zijn recht komt. Zij gaven mij de tip om deze uiting te combineren met bijvoorbeeld film. Ook kreeg ik als feedback om experimenten te doen met het domino-effect.

Dit allemaal bracht mij op het idee om het besmettelijke van het ‘goede gedrag’ weer te geven als een olievlek met film in samenwerking met het gelukspoppetje.

 

Experiment; het goede gedrag verspreidt zich als een olievlek.                           https://youtu.be/ms1WpkEmYYQ