“Muziek vertelt ons dingen – sociale dingen, psychologische dingen, fysieke dingen over hoe we ons voelen en ons lichaam waarnemen – op een manier die je niet bij andere kunstvormen ervaart. Soms zit het in de tekst, maar even zo vaak vloeit de inhoud voort uit een combinatie van klanken, ritmes en vocale texturen die, zoals anderen hebben gezegd, communiceren op een manier die voorbij gaat aan de denkcentra van de hersenen en rechtstreeks onze emoties raakt.” (Byrne, 2014)

“Muziek belichaamt hoe die mensen denken en zich voelen: we betreden een nieuwe wereld – hun wereld – en die kennismaking kan ons volledig veranderen, ook al is onze perceptie van die wereld misschien niet helemaal correct.” (Byrne, 2014)

Deze twee citaten komen uit het boek Hoe muziek werkt van David Byrne. Dit boek gaat voornamelijk over zijn ervaring als muzikant, maar geeft ook mooie omschrijvingen over muziek zoals dit.

 

Ik heb deze week meer onderzoek gedaan over muziek. Ik ben gaan kijken hoe muziek en wiskunde samenhangt en ik ben het boek gaan lezen. Verder heb ik muziekstukken met elkaar vergeleken. Hoe kan het dat een muziekstuk verschillend klinkt, maar dezelfde emotie over kan brengen?

 

Wiskundig muziek maken

Ik heb een artikel gelezen over Anja Volk die dieper inzicht wil krijgen in hoe wij als mens muziek ervaren. Dit doet zij doormiddel van algoritmes en zoek Volk naar patronen in muziek. In het artikel (De Haan, 2017) staat dat herhaling in muziek zorgt dat we een stuk meer waarderen en er makkelijker op mee kunnen bewegen.

 

Een tweede bron dat ik heb gelezen gaat over de verband tussen wiskunde en muziek en of dat verband er echt is.

Eerst gaat het over pythagoras waarbij de welluidende intervallen nog steeds gebruikt worden om de basis van harmonie te leren. Er wordt geschreven over een wisselwerking tussen wiskunde en muziek, dat dat vrijwel verwaarloosbaar is. Sommige auteurs kunnen wel een wiskundige structuur herkennen, of de structuur van bepaalde muziekwerken beschrijven aan de hand van wiskundige structuren.

Schema voor de compositie Achorripsis van de Griekse componist Iannis Xenakis (1922–2001). Verticaal staan de verschillende instrumentgroepen, horizontaal verloopt de tijd in blokken van 15 seconden. Het aantal muzikale ‘events’ in iedere cel bepaalde Xenakis aan de hand van kansverdelingen.

“Een van de redenen dat muziek nog steeds beschouwd wordt als zijnde nauw verbonden met de wiskunde, is dat de syntax van de muziek een wiskundige indruk maakt. Met syntax bedoelen we de regels die vastleggen hoe muziek genoteerd wordt. Mensen die ooit muziek gestudeerd hebben, herinneren zich meestal dat er ergens rekenen met breuken aan te pas kwam en ze kregen zo de indruk dat er wel degelijk wiskunde in muziek zit en dat mensen die goed zijn in wiskunde ook goed zijn in muziek.” (Zahidi, 2010)

Maar verder legt hij ook uit dat als je het zou vergelijken met literatuur, dan zal de syntaxniveau het nivaeu zijn van grammatica en spellen. Mensen met een ‘logische geest’ zou minder problemen hebben met grammatica, maar dat betekent niet dat zij meer gevoel hebben voor taal of betere poëzie kunnen schrijven.

Ik weet niet hoe dit artikel mij verder heeft gebracht, maar ik kan mij wel vinden in wat hij zegt op het eind over literatuur. Ik ben niet goed in wiskunde, maar ik ben denk ik wel muzikaal.

 

Zelfde emotie in verschillende muziekstukken

Deze twee sountracks heb ik vergeleken. Ik zou deze allebei categoriseren onder een blije soundtrack, maar ze klinken allebei we anders.

The Shire – The Hobbit

 

Na goed luisteren naar de Shire denk ik dat het meer een vredig gevoel geeft dan echt blij, maar deze gevoelens hebben wel een link met elkaar. Ik denk dat als je een vredig gevoel hebt, dat je dan ook wel blij bent. Dit is wel wat ik voor mij zie met filmmuziek. De opbouw van meerdere instrumenten naar het hoogtepunt toe, maar ik vind La Valse d’Amelie wel goed passen bij de film en hier worden ook meerde melodieën door elkaar gebruikt en steeds instrumenten toegevoegd, zodat het niet eentonig blijft.

La Valse d’Amelie – Amelie

Wat het allebei blij doet klinken zijn de instrumenten. Ik heb bijvoorbeeld ook een versie van La Valse d’Amelie op de piano gehoord en dat klinkt gelijk al een stuk minder vrolijk. Het is dan ook wat langzamer gespeeld en de linkerhand is anders gespeeld, maar de stemming wordt door de piano ook anders.

 

 

Gevoel reflecteren

Door de inspirerende woorden van David Byrne dacht ik dat het interessant was om een experiment te doen waarbij ik mensen vraag over wat er na het leven komt en daarbij te vragen een instrument en een toon aan te koppelen.

 

Antwoorden:

Ik denk dat er wel iets is na het leven. Ik twijfel wel tussen meerdere dingen. Ik denk dat je als ‘iets’ terugkomt, dus bijvoorbeeld een hond maar ook als mens. Zo denk ik wel eens; Ik heb het goed getroffen, ik had ook als kind geboren kunnen worden in een arm land. Ik geloof dus wel echt dat er iets is na de dood. Dus dat is het gevoel dat het mij geeft.

Ik denk dat het een toon is die als een spiraal loopt van laag naar hoog en zo steeds op en neer. Ik denk dat een blaasinstrument daar het beste bij past.

______________________________

 

Er is niks; zodra we dood gaan is het klaar. Dat motiveert mij persoonlijk om zoveel mogelijk mee te maken, terwijl ik hier nog ben. Het gevoel is wat mijn levensovertuiging omschrijft.

Ik denk aan een piano, want die is veelzijdig net als het leven. Alle tonen komen aan orde.

 

______________________________

 

Ik denk dat we in een soort timeloop zitten van ons leven. Je beleeft je leven steeds opnieuw. Je wordt opnieuw geboren, maar hebt niet door dat je dit leven al hebt geleeft.

De dood voelt voor mij vooral verdrietig, vooral omdat sommige mensen geen fijn leven hebben en die ervaren dat dan allemaal opnieuw. Aan de andere kant ben ik blij met mijn leven, dus geeft het ook wel opluchting dat ik dit eventueel opnieuw mag vragen.

Een blaasintrument vind ik het beste erbij passen. Die heeft een beetje van die mistroostige tonen. Ik denk dus meer een lage blaasinstrument, zoals een hoorn en niet een trompet.

 

Basis

Ik heb een basis gemaakt waar ik verder op wil bouwen. Deze basis is gebaseerd op het laatste verhaal. Je hoort de hoorn en het valt in de herhaling. Ik wil meer basis documenten maken gebaseerd op de verhalen en kijken of ik die op een een of andere manier samen kan voegen. Ook noem ik het het basis document, omdat ik nog meer wil experimenteren met bijvoorbeeld andere maatsoorten, instrumenten of toonsoorten.

 

Bronnen:

De Haan, N. (2017, 6 juni). De wiskunde achter muziek. Geraadpleegd van: www.sg.uu.nl/artikelen/2017/06/de-wiskunde-achter-muziek

Byrne, D. (2014). Hoe muziek werkt.(1e druk). Amsterdam, Nederland: Xander Uitgevers BV.

Zahidi, K. (2010, 2 juni). Wiskunde en muziek: een eeuwig misverstand. Geraadpleegd van: http://www.nieuwarchief.nl/serie5/pdf/naw5-2010-11-2-125.pdf