Plots bevond ik mij toen ineens in een andere wereld – een wereld vol met prachtige groene glooiende heuvels, beplant met de mooiste bloemen en met de prachtigste kleuren die hier op aarde niet terug zijn te vinden. Het prachtige licht wat er was overviel mij met een onvoorstelbare rust. Dit was een wereld om nooit meer uit weg te willen gaan. – Cees de Kort (Bijna Dood Ervaring overlevende)

 

Deze week ben ik meer gaan verdiepen in o.a. Bijna Dood Ervaringen (BDE) en wetenschappelijke inzichten. Ook op het gebied van muziek heb ik feedback gekregen om onderzoek te doen naar klankkleur. En zelf dacht ik ook nog te kijken naar hoe tempo en ritme er voor kan zorgen om een bepaald gevoel over te laten komen.

 

Bijna dood ervaringen

Al gauw kwam ik op een website bijnadoodervaringen.nl. Op deze website staan allerlei verhalen over mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad. BDE wordt weleens beschreven als iets positiefs: mooi, gelukkig makend, vreugdevol. Zij hebben beelden gezien van omgevingen die zij mooi vonden, of geliefde personen hervonden. Ook wordt gesproken van een gevoel van warmte, van geaccepteerd worden zoals men is, van thuiskomen – de bestemming bereiken. Ook worden wel negatieve ervaringen gemeld: taferelen die onaangenaam worden gevonden en die schrik of angst oproepen.

Wat ook wel interessant is dat de ervaringen wereldwijd vergelijkbaar zijn, ongeacht nationaliteit, cultuur of religie. Wel herkennen sommigen er de boegbeelden van hun godsdienst in, zoals Jezus of Mohammed, maar anderen, en ook atheïsten, zeggen het liefhebbende wezen ontmoet te hebben zonder hier een specifieke naam aan te geven.

Wat mij opvalt is wat vaak voorkomt, voornamelijk bij kinderen, is dat ze daarna gevoelens veel sterker voelen, of soort van helderziend worden en dat het best moeilijk is om dat onder controle te houden.

 

‘Mensen verklaren mij voor gek of blijven bij mij uit de buurt, mensen vinden dat ik vaak negatief reageer, maar onbewust krijg ik hun energie door en daarvan word ik me nu bewust, dat ik de pijn aanvoel van de ander. En ik heb dit altijd als persoonlijk aangetrokken en dus vastgehouden wat mij heeft doen blokkeren.’ (Milo)

De belevenissen zijn echter wel verschillend. De een ziet een prachtig landschap, de een ziet god en de ander wordt rondgeleid in de toekomst door een familielid.

 

Wetenschappelijke kijk

Hoe echt is een Bijna Dood Ervaring?

In een artikel op de website Scientas staat: Dat sommige mensen die op het randje van de dood balanceerden een bijna-doodervaring hebben beleefd werd jarenlang afgedaan als nonsens, maar wordt inmiddels ook door sommige wetenschappers onderkend. Over de oorzaak hiervan zijn de meningen echter zeer verdeeld. Er bestaan vele theorieën, waarvan de eerder beschreven overgang naar een vorm van leven na de dood een van de meest bekende (en troostgevende) is. Veel wetenschappers daarentegen zijn ervan overtuigd dat de verklaring te vinden is in de hersenen, bijvoorbeeld door een zuurstoftekort, een bijwerking van bepaalde medicijnen die hallucinaties veroorzaken of hersenfuncties waarmee iets mis is. Zij vermoeden dat de ervaring weliswaar heel realistisch is voor patiënten die een bijna-doodervaring ondergaan, maar dat deze in werkelijkheid niet plaatsvindt.

 

Bewustzijn na overlijden?

Dat is nu net de kern van de verdeeldheid tussen aanhangers van een niet-materiele benadering en die van een rechtlijnige wetenschappelijke verklaring. Volgens artsen zoals Laureys is bewustzijn buiten het lichaam niet mogelijk. Zodra de hersenen sterven eindigt het bewustzijn. Andere academici, zoals Pim van Lommel en de Amerikaanse neurochirurg Eben Alexander, menen dat ons bewustzijn, onze geest, niet zozeer gevestigd is in de hersenen, maar dat er sprake is van een complexere dimensie en onze hersenen ‘slechts’ het medium zijn waarmee we signalen opvangen. Dit zou betekenen dat ons bewustzijn het sterven van ons lichaam kan overleven.

 

Conclusie

Zelfs wetenschappers zijn het niet met elkaar eens, maar ik denk dat dat het onderwerp juist wel mooi maakt, iedereen heeft een ander beeld bij leven na de dood. De dingen die mensen zien in hun BDE zijn niet ver van de ideeën wat mensen al denken van hoe leven na de dood eruit ziet, bijvoorbeeld een licht aan het eind van de tunnel of een paradijs.

 

Klankkleur

Aan de klankkleur herken je het instrument. De klank is een combinatie van de grondtoon en de boventoon. De grondtoon bepaalt de toonhoogte. Daardoor klinken ze alle drie even hoog, de grondtoon is hetzelfde. Het zijn de boventonen die de klankkleur bepalen. En alle drie hebben ze verschillende boventonen. Daardoor klinkt dezelfde noot compleet anders.

Een voorbeeld waar klankkleur goed te horen is is in dit stuk van Sergei Prokofiev, Peter en de wolf. De karakters gepresenteerd worden door specifieke instrumenten om hun eigen geluid zoals in de echte wereld na te maken. De klankkleuren hinten op de unieke personaliteiten van elk karakter. Vogels werden na gedaan door fluiten, een eend door een oboe, de wolf door horns en Peter door violen.

 

 

Tempo en ritme

Tempo en ritme kan er ook voor zorgen dat het stuk een ander gevoel krijgt. In een onderzoek ‘Influence of tempo and rhythmic unit in musical regulation’ (Fernándes-Sotos, Fernándes-Caballero & Latorre) komen ze tot de conclusie dat tempo duidelijk bepaald op muziek blij of verdrietig klinkt. Gestrest, expressief en amusant is wat de mensen dachten als er een stuk speelde met een hoog tempo, terwijl de tegenovergestelde termen relaxt, levenloos en saai werden gebruikt bij een stuk waarbij het tempo laag lag. Het effect van ritme heeft dezelfde uitkomst als ritme. Zestiende noten en 150 bpm (beats per minute) liggen dicht bij elkaar, net zoals 90 bpm en hele en halve noten.

 

Experiment

Van het onderzoek wat ik nu heb gedaan wil ik op de basis die ik heb gemaakt andere klankkleuren, tempo en ritme toevoegen. Wat is dan het effect? Welke klankkleur past het best bij de gevoelens die ik wil uiten?