Inleiding

 Bij mij op werk hebben we ’s winters altijd erg veel last van muizen in het magazijn en in de kantine. Ik kijk er daarom ook nooit van op als ik weer eentje voorbij zie draven. Mijn collega’s daarentegen staan nog net niet gillend op een stoel en willen ook absoluut geen muis opruimen of aanraken. ‘’Lotte, wil jij die muis alsjeblieft opruimen? Ik vind het zóó vies!’’ is iets wat ik dan ook regelmatig hoor.

Muizen en ratten zijn nou niet per se een fascinatie voor mij. Wel heb ik vroeger als kind muizen en ratten als huisdieren gehad (Ja, je leest het goed). Wanneer ik dit vertelde aan andere leeftijdsgenoten werd ik altijd raar aangekeken en vonden mensen het eigenlijk heel vies en eng dat ik deze beesten als huisdier had. Zelf heb ik dit eigenlijk nooit gevonden en ben ik ook niet bang voor deze dieren. Ik vind het interessant om te zien dat wij als westerlingen muizen en ratten bestempelen als vies en eng, terwijl deze dieren waarschijnlijk banger voor ons zijn dan wij voor hen.

Tijdens dit project wil ik me gaan focussen op hoe er wordt gekeken naar muizen en ratten binnen verschillende culturen. Waarom zijn mensen in de westerse cultuur nou eigenlijk zo bang voor muizen en ratten, en ervaren mensen binnen andere culturen dit ook zo?

Context

Voordat ik aan dit project begon wist ik eigenlijk niet dat muizen en ratten anders worden bekeken per cultuur. Het is voor mij normaal geworden dat veel mensen ze hier als vies en eng zien, waardoor ik automatisch aannam dat dit overal wel zo zou zijn. In Nederland komt deze angst voornamelijk voort uit de pandemische uitbraken tijdens de middeleeuwen, waarbij miljoenen mensen om het leven kwam. Veel mensen denken dat ratten hierbij de primaire grote boosdoeners zijn (Heylen, 2018).

Waar deze angst zich helemaal niet laat zien is in India. In het plaatsje Deshnoke staat de Karni-mata rattentempel, waar zo’n 20.000 ratten in leven. Deze tempel is gewijd aan de reïncarnatie van de godin Durga. Tevens geloven de Indiërs ook dat alle ratten in de tempel gereïncarneerde medemensen zijn. Lokale bewoners en andere mensen brengen elke voedsel en melk naar de ratten en drinken samen met hen uit dezelfde schaal (Blomberg, 2016).

Methode

Om mee te beginnen zal ik eerst voor mezelf moeten beslissen welke culturen interessant zijn om naar te kijken. Het is onmogelijk om alles te onderzoeken, daarom is het plan om drie à vier belangrijke uit te kiezen. Als ik dit voor mijzelf duidelijk heb, wil ik dit doormiddel van deskresearch gaan onderzoeken. Tevens wil ik ook onderzoeken wat het algemene beeld van muizen en ratten in Nederland is. Dit zal ik doormiddel van interviews en testen gaan realiseren.

Zelf leek het me ook tof als ik iets kan doen vanuit het perspectief van de muis of rat. Dit zal dan voornamelijk gebaseerd zijn op aannames, omdat ik nou eenmaal geen muis of rat kan interviewen. Of dit echt haalbaar is weet ik dus nog niet.

Met de uitkomsten van mijn deskresearch wil ik de verschillen en overeenkomsten gaan visualiseren. Ik wil gaan experimenteren met vormen en wellicht ook met de abstractie.

Verwacht resultaat

Met dit project wil ik mensen op een andere manier kennis laten maken met muizen en ratten. Ik wil het westerse algemene beeld doorbreken, en daar een geheel eigen draai aan geven. Dit wil ik op een visuele, tastbare manier doen, bijvoorbeeld middels een graphic novel of een illustratie reeks.

Bibliografie

Blomberg, M. (2016, 6 december). Inside India’s Temple of Holy Rats. Geraadpleegd op 19 november 2020, van https://www.vice.com/sv/article/9bkvj7/karni-mata-deshnoke-india-rat-temple

Heylen, K. (2018, 16 januari). ”De Zwarte Dood”, verspreid door mensen, niet door ratten. Geraadpleegd op 20 november 2020, van https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/01/16/-de-zwarte-dood—verspreid-door-mensen–niet-door-ratten/